264. yalnızlıq mənim üçün dünyanın ən böyük nemətlərindən biridir.bunula belə, tamamən yalnız qalmağın mümkün olmadığını düşünürəm.yalnızlıq mənim üçün daha çox ətrafıma divar hörüb, insanları o divarın içinə daxil etməməkdir.çünki, mən insanları sevmirəm, nifrətdə etmirəm, pislikdə etmirəm.sadəcə onların 7/24 yanımda olmasını istəmirəm.bu başda öz ailəmə aiddir.çünki, onları mən seçməmişəm.öz seçmədiyim insanları sevmək məcburiyyətində olmadığımı düşünürəm.əlbətdə ki, yuxarıda qeyd etdiyim kimi, sevməmək demək, onlara pislik etmək mənasına gəlmir.eləcə də bir qızı sevib, onunla ailə qurub, uşaq sahibi olmaq düşüncəsindəndə çox uzağam.hesablasaq təxmini 80 illik həyatımızın bəlkə də, 30-40 ilini özümüzə ayıra bilirik.o 30-40 ilidə bir qadına, bir ailəyə, bir və ya bir neçə uşağa həsr etmək istəmirəm.yalnız olaraq çox xoşbəxt olmasamda, ətrafımda insanlar olan vaxtımdan daha xoşbəxtəm.

onsuzda bu dünyada yaşamaq, əzab-əziyyətdən başqa bir şey deyil.insanın yeməyə, suya, seksə, tualetə, başqa insanlara, işə, pula və s atributlara ehtiyyacının olmasından zəhləm gedir.sanki, ölməyəckmiş kimi yaşayan insanları görmək mənə qəribə gəlir.